Eski Yunanlıların ve Romalıların, kemerlerini sıkıştırmak için kullandıkları tokaların biçimleri ve işlevleri, o günden bu yana çok az değişikliğe uğradı. Ortaçağ’da toka, önemli bir aksesuar oldu. 17. yy’da boyları iyice küçülerek ayakkabıların üzerine yerleştirildi. 1781 yılında Daniel Winwood, İngiltere’nin Birmingham kentinde ilk toka makinesini yaparak, o güne kadar bir el sanatı olan bu işkolunuda fabrikasyon hale getirdi.
Kemer, bele dolayarak toka ile tutturulan, kumaş, deri veya metalden yapılan bel bağıdır. Giysilere bağlı olarak üretilmiş olabileceği gibi, giysilerden bağımsız bir biçimde aksesuar amacı ile de kullanılabilir. Bir kemeri oluşturan ögeler, zaman içinde moda olgusu nedeni ile biçim ve özellikleri değişebilen kemer tokası ve beli en rahat biçimde kavraması için üzerine açılmış deliklerdir.
Kemer, Tunç Çağı’ndan bu yana hem kadınlar için hem erkekler için kullanılagelmiş bir giyim aracıdır. Orta Çağ’a kadar bayan giyiminde erkeklere oran ile daha az yer almış olsa da o dönemden itibaren günümüze dek hem kadınlar hem erkekler için biçimleri farklılık gösteren kemerler ortaya çıkmıştır.