Pozitron elektronun kütlesi kadar kütleye sâhip, fakat pozitif elektrik yükü taşıyan elemanter tanecik. Pozitron, elektronun karşı parçacığı olan artı yüklü leptondur. Bu taneciğin mevcudiyeti ilk defâ İngiliz fizikçisi Dirac tarafından teklif edilmiş; ancak Amerikalı fizikçi Anderson 1932’de pozitronların kozmik ışınlar içerisinde bulunduğunu tespit etmiştir.
Antiparçacık kavramının ilk örneği “pozitrondur”. Pozitronun varlığı deneysel olarak kanıtlanmadan önce bir hipotez olarak ortaya atılmıştı. 1928’de İngiliz fizikçisi Paul Dirac, Schrödinger denklemini genişletti. Dirac’ın amacı Schrödinger denkleminin görelilik teorisiyle uyumlu hale getirmekti ama daha fazlasını elde etti.Dirac’ın denklemi spin kuantum sayısını s=1/2 olarak veriyordu ve böylece elektron spini öngörülmüş oluyordu.
Dirac denklemi elektrona uygulandığında, yükü +e olan ikinci bir parçacığın da aynı denklemi sağlayacağı görüldü.Yükü pozitif olarak bilinen tek parçacık proton olduğundan, Dirac önce yazdığı denklemin protonuda kapsadığını zannetti. Fakat kısa sürede,+e yüklü bu parçacığın elektronla aynı kütleli ve aynı spinli olması gerektiği anlaşıldı. Bugün bu parçacığın “pozitron” olduğunu biliyoruz. (pozitif elektron da denir), 1932 yılında ABD’li fizikçi Carl David Anderson tarafından kozmik ışınlarla gözlenmiş ve keşfedilmiştir.
Pozitronlar serbest hâlde atomlar içinde bulunmazlar. Ortalama ömürleri çok kısadır. Bu yüzden tâkibi çok zordur. Pozitronların meydana gelmesi bir fotonun maddeye dönüşmesi neticesi olur. Aksi durumda, yâni maddeden fotona geçiş esnâsında yok olurlar.