Titanyum kimyada sembolü Ti olan sert, parlak ve gümüşümsü bir metaldir. 1790 yılında İngiliz William Gregor tarafından titanın oksidi keşfedildi. 1795 yılında Alman kimyâcısı Martin H. Klaprotlı başka bir maddeden Gregor’un keşfettiği maddeyi buldu ve bu oksidin metaline titan ismini verdi.
Minerallerde titanın muhtelif bileşikleri bulunmaktadır. Kristal yapısı farklı olan üç çeşit titan oksit (TiO2)
yerine geçebilen titan minerali vardır. Rutil ismindeki titan oksit, tetragonal prizmatik; brokit ortorombik;
anatas ise tetragonal kristal yapıya sâhiptirler.
Titanyum hemen hemen çelik kadar kuvvetlidir. Fakat yoğunluğu çeliğinkinin yarısı kadardır. Tek başına hiç kullanılmaz. Yalnız bâzı askerî uçaklarda kullanılır. Erime noktası yüksek, fakat ısı iletkenliği ve genleşme katsayısı düşüktür. Korozyona dayanıklı olduğundan tatbik alanı gittikçe büyümektedir.
Çok pahalı olan Titanyum, sınırlı olarak askerî maksatlarla kullanılır. Titan hem hafif, hem de
mukâvim bir metal olduğu için uçakların, güdümlü mermilerin ve topların geri tepme tertibatlarının
yapımında kullanılır. Korozyona dayanıklı olduğu için kimyevî işlemlerin yapıldığı endüstride kullanılır.
Bu korozyona dayanıklı muhtemelen yüzeyde teşekkül eden titan dioksidin metali kaplamasındandır.
Titan umulmadık şekilde tuzlu suyun korozyonuna dayanıklıdır. Bu yüzden deniz vâsıtalarının suyla
temas eden yerlerinin yapımında kullanılır.
Titanyum, bakır, çelik ve alüminyum gibi metallere katılır. Bu metallerin birçok özelliklerine etki etmektedir. Meselâ, paslanmaz çeliğe ilâve edilen titan, karbon ve azot muhtevâsını kararlı tutar. Titan dioksit boya îmâlâtında pigment olarak, kâğıt, plastik, cam ve seramik sanâyiinde kullanılır. Safir ve yakut
îmâlinde de titan dioksitten istifâde edilir. Titan hidrür (TiH2) toz metalürjisinde, vakum tüplerinde
hidrojen verici olarak kullanılır.