Teli kim icat etti? Tel, demir, çelik, pirinç, tunç, alüminyum, çinko, altın, gümüş ve platin gibi metal ya da alaşımlardan yapılmış dairesel kesitli esnek, ince uzun çubuk. İlk dairesel kesitli tellerin metal levhalardan kesilmiş ince çubukların çekiçle dövülerek yuvarlatılması yoluyla yapıldığı sanılmaktadır. Daha sonra yüzyıllar boyu kısa teller metal haddelerden elle çekilerek üretildi. Çekilecek malzemenin baş kışımı belirli boyuttaki bir delikten geçebilecek biçimde dövülüyor, daha sonra bu kısım kalıptan geçirilerek tel elle çekiliyordu. Malzemenin çapını küçültme oranı tel çeken kişinin kuvvetiyle sınırlı olduğundan, bu oranı artırmak amacıyla çeşitli yöntem ve araçlar kullanıldı.
19. yüzyılda telefon ve telgrafın geliştirilmesi ve dikenli telin ortaya çıkmasıyla birlikte çok miktarda çelik ve bakır tel üretimi zorunluluğu doğdu. Bunun üzerine Bessemer ve Siemens-Martin çelik üretim teknikleri, yeni haddeleme yöntem ve donanımları geliştirildi.
Günümüzde teller sıcak olarak haddelenmiş çelik çubukların çekilmesiyle elde edilmektedir. Bazı yumuşak metaller için haddeleme yerine döküm ya da ekstrüzyonla (kalıptan geçirme) elde edilmiş çubuklar da tel çekmede kullanılabilir. Tel çekmede kullanılacak çubuklar seyreltilmiş asit banyosundan geçirilerek yüzeyde oluşan oksitlerden arındırılır. Daha sonra, yüzeyde kalan asidi giderme ve çekme işlemi sırasındaki yağlamayı sağlamak amacıyla metal yıkanarak kireç emülsiyonu, boraks ve fosfat gibi bir kaplama çözeltisine daldırılır.
Tel çekme işlemi, çizimde de görüldüğü gibi çubuğun sivriltilmesi, haddeden geçirilerek uç kısmına diş açılması ve çubuğun uç kısmının bir bocurgata dolanmasından oluşur. Bir elektrik motoru tarafından tahrik edilen bocurgat yağlanmış çubuğu haddeden çekerek çapını küçültür ve boyunu uzatır.
Küçük çaplı tellerin elde edilmesi tek bir çekme işlemiyle gerçekleştirilemediğinden çok sayıda tek bocurgatlı makine bir araya getirilerek özel tel çekme makineleri geliştirilmiştir.