Şekerleme, genel olarak reçel, marmelat ile meyveli, sütlü ve unlu tatlılar dışındaki bütün şekerli yiyeceklerin ortak adıdır. Eski Mısırlılardan kalan bazı yazı ve resimlerden, o dönemlerde şekerleme yapıldığı, ama henüz şeker bilinmediği için bal kullanıldığı ve içine incir, fındık, baharat, ya da hurma katıldığı anlaşılmıştır.
Kaynaklarda, 14. yüzyıl ortalarına değin şekerleme yapımına ilişkin pek fazla bilgi yer almaz; oysa bu tarihten sonra Venedik’e, şekerleme yapımında kullanılmak üzere şeker gönderildiği bilinmektedir. Şekerleme sanayisi, şekerkamışından şeker üretiminin tüm dünyada yaygınlaşmasından sonra gelişmeye başladı. Bundan önce şekerleme yalnızca eczanelerde ve baharatçılarda bulunuyordu.
16. yüzyılda şeker, meyve ve fındıktan çok çeşitli şekerlemeler yapılmaya başladı. Ama üretim doğrudan insan eliyle gerçekleştiriliyor, yalnızca şekerlemelere biçim vermek amacıyla bazı basit aletler kullanılıyordu.
18. yüzyıl sonlarında ilk kez bir şekerleme makinesi geliştirildi. Günümüzde ise teknolojik gelişmelerle birlikte şekerleme üretimi milyonlarca tona ulaşmıştır
Şekerleme üretiminde şeker, mısır şurubu, mısır nişastası, melas, kakao, yumurta, çeşitli meyve ve kuruyemişler, tereyağı, süt ve krema başta olmak üzere 70’i aşkın bitkisel ve hayvansal kökenli üründen yararlanılır. Ama şekerlemelerin temel bileşeni şekerkamışı ya da şeker pancarından elde edilen şeker ile mısır şurubu, bal ve akçaağaç şurubu gibi öbür tatlandırıcılardır. Şekerlemelere aynca renk ve koku maddeleri de eklenebilir. Yapısına giren şeker, süt ve kuruyemiş gibi besin maddelerinden ötürü şekerlemeler yüksek kalorili yiyeceklerdendir.
Dünyada yaygın olarak üretilen binlerce şekerleme türü vardır; bonbonlar, akide şekerleri, nugalar, çikolatalar, meyve şekerlemeleri, fondanlar, jelatinli şekerler, badem ve fıstık ezmeleri, lokumlar ve pamuk helvası bunlardan bazılarıdır.