Roketi bulan bilim adamı olan Johannes Winkler, roketlerle ilgili çalışmalarına 1925’te başladı. Breslav Teknik Üniversitesi’nde içinde sıvı oksijen ve alkol yaktığı bir yanma odasında ısı transeri problemlerini inceledi.
1931 yılında Viyana Üniversitesi’-nden genç bir bilim adamı bir dizi roket deneylerine başladı. Dr. Eugen Saenger, mühendisti ve bu konuda çok hevesli gözüküyordu. Standart olan motorlarının yanma odasının çapı 5 cm’di. Odanın çevresinde, yakıtın ısısının düşürüldüğü ikinci bir kılıf vardı. Yakıt önce burada soğutuluyor, daha sonra yanma odasına geçiyordu. Saenger’in bu çalışmaları iyi sonuç verdi. Ama çıkan alevlerden yanmanın tam olarak oluşmadığı anlaşıldığından, bu Saenger’in roket motorlarının iç geometrisi ve gaz dinamiğinin incelenmesi işine daha yakından eğilmesine neden olmuştur.
Bu arada HW-I roketlerinin elde ettiği olumlu sonuçlardan güç alan Winkler, 5000 metreye ulaşabileceğini umduğu büyük bir sıvı oksijen-methan roketi yapmaya niyetleniyordu. Fakat HW-II’nin denemesi başarısızlığa uğrayınca, meşale başka bir Alman grubunun eline geçiyordu. Bunlar Riedei, Nebel ve Von Braun idi.
Von Braun A-I, A-Il, A-III roketlerini yaptı ve A-4’ü erteleyerek A-5 üzerinde çalışmalara başladı. 1939 yılında A-5 fırlatıldı ve arkasından, A-5’in sahip olduğu büyük başarı, A-4’ün ortaya çıkma zamanının geldiğini gösteriyordu. Ordu tarafından istenilen bu model daha çok savaş amaçlarıyla kullanılacaktı. 275 km’lik bir mesafeye gitmesi planlanan roket bir tonluk bir savaş başlığı taşıyordu.