Hardal, turpgiller ailesinden tohumları baharat olarak kullanılan sarı çiçekli otsu bir bitkidir. On kadar farklı türü olmasına karşin üç ana türü genelde baharat olarak bilinir ve kullanılır. İngiltere’de Ortaçağ’dan beri bilinen hardal, Bayan Clements tarafından bugün bildiğimiz kıvamı verilinceye kadar tohum halinde kullanılıyordu.
1720 yılında Bayan Clements tarafından Londra’da üretildi ve perakende satışına başlandı. Toprak çanaklarda, üzerine parşömen kâğıdı kapatılarak pazarlanıyordu. Bu nedenle, İngiltere’de, yasal ve resmi bazı belgeler için bugün hâlâ “Bunlar ancak hardal çanağını kapamaya yarar” şeklinde espri yapılır,
Türkiye’de hardal yaygın olarak kullanılan bir baharat değildir. Piyasada bulunabilecek hardal sosları genellikle yerli veya ithal Amerika tipi hardallardır.
Siyah hardal ya da beyaz hardal bitkilerinin tohumları ya da bu tohumların öğütülmüş hali baharat olarak kullanılır. Keskin ve yakıcı bir tadı vardır. Sos olarak ve soslara sarımsı renk vermek için zerdeçal ile birlikte kullanılır. Bütün haldeki hardal tohumları turşu salamuralarında, et ve deniz ürünleri pişirmede kullanılabilir. Lahana turşusu ve yağlı salamuraları tatlandırmak için kullanılır. Hindistan’da tereyağında kızartılıp patlatılan tohumlar hoş kokuları ile garnitürlerde veya çeşni olarak yemeklerde kullanılır. Toz hardal da içeceklere ve fırında yapılan bazı yemeklere katılır.
Kahverengi tohumlar köri hazırlamak için diğer baharatlarla karıştırılır. Brassica juncea türünden hardal yağı elde edilebilir. Toz hardal, ızgara sosları, fırınlanmış sebzeler ve yumurtalarda kullanılabilir. Tatlıdan acıya ve keskin kokuludan yumuşak tatlara kadar hardal sosları bulmak mümkündür. Et yemeklerinde, özellikle av etlerinden yapılan yemeklerde, yumurta ve sebzelerden yapılan salatalarda da hardal sosu kullanılabilir.